چکیده:
یکی از چالش‌های اصلی مناطق خشک و بیابانی ایران مسئله کنترل شنهای روان است. کاربرد مالچ نفتی به‌تنهایی در کنار سایر عملیات‌های بیولوژیکی یا مکانیکی در مهار فرسایش بادی و تثبیت شنهای روان می‌تواند مؤثر باشد. مالچ های نفتی به مبادی فراورده‌های سنگین نفتی اطلاق می‌شود که به منظور جلوگیری از فرسایش خاک و تثبیت شنهای روان مورد استفاده قرار می‌گیرد. با وجود آنکه انجام عملیات مالچ پاشی دشوار و پر هزینه می‌باشد لیکن نتیجه حاصل از آن در تثبیت شنهای روان رضایت‌بخش بوده است. علیرغم کاربرد زیاد مالچ های نفتی و اثرات آن در میان پوشش گیاهی تاکنون مطالعات جامعی در خصوص اثرات زیست محیطی کاربرد این مواد صورت نگرفته است. در این مقاله سعی شده است را علاوه بر بررسی و کاربرد مالچ های نفتی در تثبیت شنهای روان و کنترل فرسایش بادی به اثرات زیست محیطی آن نیز پرداخته شود .
کلیدواژه ها:
بررسی و کاربرد مالچ نفتی در کنترل فرسایش بادی و تثبیت شنهای روان با نگاهی به اثرات زیست محیطی آن: اثرات زیست محیطی ، شنهای روان ، مالچ نفتی ، فرسایش بادی، تثبیت شن¬های روان
مقدمه:
فرسایش بادی و جابه‌جایی شنهای روان از مسائل مهم زیست‌محیطی به شمار می‌آید که نه تنها به تخریب زمین‌های کشاورزی منجر می‌شود، بلکه بر کیفیت آب و هوا نیز تأثیر منفی می‌گذارد. از این رو، استفاده از روش‌هایی که به کنترل این پدیده‌ها کمک کند، ضروری به نظر می‌رسد.
مالچ نفتی:
مالچ نفتی، به عنوان یک ماده پوششی، می‌تواند با ایجاد یک لایه محافظتی بر روی سطح خاک، مانع از تخریب و فرسایش آن شود. این مقاله به بررسی مکانیزم‌های عملکرد مالچ نفتی در تثبیت خاک و کاهش فرسایش بادی می‌پردازد.
اثرات زیست‌محیطی:
علاوه بر مزایای کاربردی مالچ نفتی، اثرات زیست‌محیطی ناشی از آن نیز مورد توجه قرار گرفته است. آلودگی‌های احتمالی، اثرات بر روی اکوسیستم‌های محلی و تأثیر بر کیفیت آب‌های زیرزمینی از جمله مسائلی هستند که در این مقاله بررسی می‌شوند.
نتیجه‌گیری:
استفاده از مالچ نفتی در کنترل فرسایش بادی و تثبیت شنهای روان به عنوان یک راهکار مؤثر مطرح است، اما باید جوانب زیست‌محیطی آن نیز به دقت بررسی شود تا از آثار منفی احتمالی جلوگیری گردد. این مقاله سعی دارد راهکارهایی برای بهینه‌سازی استفاده از مالچ نفتی در راستای حفاظت از منابع طبیعی ارائه دهد