اگر چه پیشینه کاربرد خاکپوشهای نفتی برای تثبیت خاک و شن به بیش از صد سال می رسد, شمار گزارشهای پژوهشی یا تجربیات اجرایی در این زمینه بسیار اندک بوده و آنچه در دست است, بیشتر حاکی از مطلوبیت این نوع خاکپوش برای تثبیت موقت شن به صورت مکانیکی بوده و همان طور که انتظار می رود, در عمل نه فقط بهبودی در شرایط رطوبتی و حرارتی شن ایجاد نمی کند, بلکه مانع از کارکرد طبیعی آن برای ذخیره رگبارشهای مناطق خشک شده و افزون بر این, دامنه نوسانهای شبانه روزی دمای شن را تشدید می کند. با این حال, به نظر می رسد که در شرایط اضطراری, با رعایت ملاحظات زیست محیطی و به ویژه چنانچه مقدار مصرف مواد نفتی با استفاده از ذرات ذره بینی قیرهای سنگین معلق در آب (امولسیون قیر در آب) کاهش یابد, برای تثبیت موقت شن در سطوح وسیع بی رقیب است.

این گزارش بخشی از سمینار FAO/UNDP در سال 1973 است که به بررسی پراکنش، ویژگی‌ها و اقدامات اجرایی در زمینه تثبیت شن‌های روان در ایران می‌پردازد. در این مقاله، مطالعات خاک‌شناسی، اقدامات حفاظتی و پروژه‌های تحقیقاتی از جمله استفاده از مالچ نفتی، احداث بادشکن‌های مکانیکی و کشت گونه‌های مقاوم بررسی شده‌اند. گزارش نشان می‌دهد که از سال 1959، ایران گام‌هایی اساسی برای مهار بیابان‌زایی و تثبیت تپه‌های شنی در مناطقی مانند اهواز، سبزوار و قزوین برداشته است.
همچنین، در گزارش رسمی فائو به دولت ایران در سال 1971 استفاده گسترده از مالچ نفتی به شرط پایداری لایه مالچ و حفاظت از رطوبت خاک تا زمان استقرار کامل نهال‌ها، به‌عنوان یکی از روش‌های مؤثر در تثبیت ماسه‌های روان توصیه شده است.

این مقاله مروری جامع بر انواع مالچ‌های مورد استفاده برای کنترل فرسایش بادی ارائه می‌دهد. مطالعه نشان می‌دهد که بقایای گیاهی، تثبیت‌کننده‌های شیمیایی خاک، و ضایعات دامی (کود حیوانی) می‌توانند به‌طور مؤثری از فرسایش بادی جلوگیری کنند. برای کنترل فرسایش، مالچ‌ها باید بتوانند در برابر باد با سرعت ۳۸ متر بر ثانیه مقاومت کنند. بقایای گیاهی مانند کاه گندم و علف‌های پریری در صورت تثبیت مناسب روی سطح خاک، می‌توانند فرسایش را کاهش دهند. همچنین، تثبیت‌کننده‌های شیمیایی مانند آسفالت و امولسیون‌های لاتکس در صورت استفاده با حجم مناسب (حداقل ۳۷۸۵ لیتر در هکتار) مؤثر هستند. نتایج نشان می‌دهد که کود حیوانی نیز می‌تواند به‌عنوان مالچی مقرون‌به‌صرفه برای کنترل فرسایش استفاده شود. با این حال، هزینه‌های بالای برخی مواد، به ویژه محصولات نفتی، استفاده گسترده از آن‌ها را محدود می‌کند.