این مقاله به مقایسه تأثیر استفاده از مواد جاذب رطوبت و مالچ‌های غیر نفتی با مالچ‌های نفتی بر جوانه‌زنی گیاهان و تثبیت شن‌های روان می‌پردازد. در مناطق بیابانی ایران، خشکی و شرایط سخت محیطی باعث شده است که استفاده از مالچ‌های نفتی به عنوان یک روش متداول برای تثبیت شن‌های روان مورد استفاده قرار گیرد، هرچند این روش با انتقاداتی همراه بوده است.

در این تحقیق، تأثیر مالچ‌های نفتی در مقایسه با مالچ‌های غیر نفتی (مانند مالچ چینی ساخته شده از مواد پلاستیکی بازیافتی) و مواد جاذب رطوبت (از بلژیک و فرانسه) بر جوانه‌زنی بذرهای چهار گونه گیاهی (Calligonum comosum, Cyperus conglomeratus, Smirnovia iranica, Haloxylon aphyllum) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مالچ نفتی در سطوح ۱% و ۵% تأثیر معناداری بر جوانه‌زنی داشته و نسبت به سایر روش‌ها ارجحیت دارد. این ارجحیت به دلیل مقاومت مالچ نفتی در برابر بادهای منطقه است که جابجایی بذرها را به حداقل می‌رساند.

در این مطالعه، از طرح آماری اسپلیت پلات استفاده شد و داده‌ها با نرم‌افزار SAS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مالچ نفتی بهترین گزینه برای بسترسازی جوانه‌زنی در شرایط طبیعی منطقه (با توجه به میزان بارندگی و وزش باد) است. همچنین، بذرهای تاغ و اسکمبیل بیشترین تأثیر را در جوانه‌زنی داشتند.

پیشنهادات این تحقیق شامل بررسی بیشتر تأثیر مواد جاذب رطوبت در استقرار نهال‌های گلدانی، افزایش غلظت مالچ چینی برای بهبود کارایی آن، و مستندسازی تأثیر مالچ نفتی در مرحله استقرار بذرها است.

 

مطالعه کامل مقاله مقایسه تأثیر استفاده از مواد جاذب رطوبت و مالچ‌های غیر نفتی با مالچ‌های نفتی بر جوانه‌زنی گیاهان و تثبیت شن‌های روان👈🏻

شماره نوامبر ۱۹۷۹ نشنال جئوگرافیک به بررسی بیابان‌ها، تغییرات اقلیمی، اکوسیستم‌های منحصربه‌فرد و چالش‌های محیط‌زیستی می‌پردازد. این شماره همچنین شامل مقالاتی درباره فرهنگ‌های بومی، حیات‌وحش و اکتشافات علمی است.

این پژوهش به بررسی تأثیر درازمدت مالچ نفتی بر شاخص‌های تنوع زیستی ماکروفون خاک و پوشش گیاهی در منطقه جاسک پرداخته است. نتایج نشان می‌دهد که مالچ نفتی باعث افزایش غنا و تنوع ماکروفون خاک شده است، اما تأثیر قابل توجهی بر تنوع پوشش گیاهی پس از ۱۰ تا ۱۴ سال نداشته است.

این مطالعه به بررسی اثرات استفاده از مالچ نفتی در تثبیت تپه‌های شنی و احتمال آلودگی خاک توسط هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای (PAHs) پرداخته است. مالچ نفتی که از باقیمانده‌های سنگین نفت تولید می‌شود، به‌طور گسترده‌ای در ایران برای مقابله با بیابان‌زایی استفاده شده است. در این تحقیق، نمونه‌های خاک از مناطق مختلف در سه استان خوزستان، کرمان و سیستان جمع‌آوری شد و میزان PAHs در خاک‌های زیر لایه مالچ و خاک‌های شاهد (بدون مالچ) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که میزان PAHs و به ویژه بنزو پیرن (BaP) در خاک‌های زیر لایه مالچ کمتر از حد مجاز استانداردهای ملی است. همچنین، نفوذ این ترکیبات به عمق خاک بسیار کم بوده و پس از سال‌ها به 1/40 مقدار اولیه کاهش یافته است. بنابراین، مالچ نفتی و خاک‌های آلوده شده توسط آن به عنوان مواد ایمن در نظر گرفته می‌شوند.