این پایان‌نامه دکتری به بررسی روشی نوین برای افزایش بازده آبی در پروژه‌های جنگل‌کاری در مناطق نیمه‌خشک ایران می‌پردازد. در این تحقیق، با استفاده از پاشش آسفالت بر سطح خاک در میکروحوضه‌ها، میزان نفوذ آب به خاک کاهش یافته و آب باران به طور مؤثرتری برای آبیاری درختان جمع‌آوری می‌شود. نتایج نشان داد که این روش منجر به افزایش قابل توجهی در رشد ارتفاع، پوشش تاج، و قطر ساقه گونه‌های مختلف درختی شده است. اگرچه کارایی غشاء آسفالتی با گذر زمان کاهش می‌یابد، اما در دوره مؤثر خود موجب صرفه‌جویی چشمگیری در مصرف آب شده و به عنوان روشی مؤثر برای جنگل‌کاری بدون آبیاری در مناطق خشک پیشنهاد شده است.